Proszek magnetyczny to substancja, która wykazuje właściwości magnetyczne dopiero po znalezieniu się w polu magnetycznym niektórych przedmiotów- np. jeżeli przyłożymy magnes, to ustawi się zgodnie z liniami jego pola. Składa się on jedynie z takich metali, które można spontanicznie magnesować, a najsłynniejsze z nich to kobalt, żelazo i nikiel. Używany jest w badaniach ndt.
Właściwości proszków magnetycznych znajdują swoje zastosowanie w badaniach nieniszczących, a sama metody ma cztery zalety: eliminuje się z produkcji elementy wadliwe, potwierdza się jakość wykonania produktu, zmniejsza się ich awaryjność oraz zmniejsza się częstotliwość przestojów w produkcji. Badania takie nie wpływają na użytkowanie danego urządzenia.
Badanie metodą magnetyczno- proszkową (MT) ma wykrywać magnetyczne strumienie rozproszenia i, za pomocą kształtu pola magnetycznego, wykrywać wady złącz spawanych, odlew oraz odkuwek, które wykonano z materiałów ferromagnetycznych do 2 mm w głąb materiału. Do tego celu stosuje się zwykle fluorescencyjny lub barwny proszek, zawiesinę wodną lub olejową. Przeprowadzanie badania jest niemożliwe na elementach i urządzeniach stworzonych z magnezu, stali austenitycznej i aluminium.
Przed badaniem należy oczyścić materiał ze wszelkich zanieczyszczeń- ich obecność mogłaby zafałszować wyniki badania. Należy też pamiętać, żeby materiał ustawiony był prostopadle do kierunku oddziaływania pola magnetycznego- wtedy wyniki badań są najbardziej wiarygodne.