Udar mózgu to bardzo poważna sprawa, a rekonwalescencja bywa długa i mozolna, dlatego lepiej rozpocząć ją już na bardzo wczesnym etapie. Pierwsze kroki rehabilitacyjne można rozpocząć nawet w szpitalu. Wszystko uzależnione jest od tego, jak pacjent się czuje, jak rozległych zmian doznał i jak jego stan oceniają lekarze. Jeśli nie ma żadnych przeciwwskazań, to trzeba terapię rozpocząć jak najwcześniej.
Na samym początku może okazać się niezbędne łóżko rehabilitacyjne ze sterowaniem elektrycznym tego typu https://medistuff.pl/wypozyczalnia-sprzetu-medycznego/lozko-rehabilitacyjne-ze-sterowaniem-elektrycznym/. To czasami jedyna forma pomocy w najcięższych przypadkach, w pozostałych można wspierać pacjenta w zwiększaniu samodzielności i podjęciu efektywnych działań ku powrotowi do zdrowia.
Od czego zacząć?
Rehabilitacja może obejmować wzmocnienie zarówno mięśni obu kończyn, naukę chodzenia, a nawet mowy. Podstawową kwestią jest właśnie usprawnienie ręki albo nogi jeśli ulegała ona zmianom, a także powolne przywracanie umiejętności mowy. U osób z najcięższymi przypadkami zaleca się bardzo proste ćwiczenia jak na przykład zmianę pozycji ciała podczas leżenia albo pionizację, by uniknąć odleżyn.
Wprowadza się również specjalistyczne sprzęty, które usprawniają cały proces albo masaże. Pierwszy etap szpitalny trwa około trzech tygodni i nawet tutaj można zacząć używać balkonik inwalidzki, który pomoże postawić pierwsze kroki. Kolejno następuje etap rehabilitacji domowej, który trwa do około roku i polega na wypracowaniu opanowanych ćwiczeń i podnoszenia ich stopnia trudności. Później jest już etap adaptacyjny, który może potrwać nawet do 5 lat.